Fijner Fietsen Inspectierondje 13 maart 2009
Vrijdag de dertiende was een prima dag voor een inspectierondje: zonnetje, niet te koud, weinig wind, wat wil je nog meer?
Rob en ik gingen langs een aantal knelpunten die al tamelijk lang op de lijst staan om te zien hoe het ermee stond. We begonnen bij de Noordewierweg bij de kruising met de Puntenburgerlaan. De klacht was dat de vluchtheuvels in donker slecht zichtbaar waren omdat de randen in donkergrijze steen waren uitgevoerd. De zon scheen al, maar het leek wel of ook de vogels opeens gingen fluiten: de randen waren helder wit geschilderd, bij beide vluchtheuvels!




We fietsten over de Soesterweg, die hele lange weg is één grote authentieke hobbelpartij, maar dat wist u al, tot aan het eind. Daar bekeken we de situatie bij de stoplichten die mensen (eigenlijk alleen voetgangers) helpen de BW-laan over te steken. Na korte tijd besloten we dat deze plek met spoed hoog op de knelpuntenlijst moet komen. Niet vanwege het stoplicht zelf: je hoeft niet lang te wachten als je op de knop drukt. De plek wordt door veel fietsers gebruikt maar er is nauwelijks opstelruimte. Er liggen een paar tegels en ernaast een even grote kuil waar regenwater lang in een plas blijft staan. De ruimte is beperkt doordat er een paar geheimzinnige kasten dicht langs het fietspad staan (elektriciteit? stoplichten?), maar het moet toch mogelijk zijn om er iets beters van te maken. Terwijl we stonden te kijken zagen we een moeder met een kinderbakfiets (met kind) vanuit de Soesterweg de BW-laan oversteken als een auto. De kronkel in het fietspad is voor zo’n bakfiets nauwelijks te nemen.



Het zogenaamde schelpenpaadje tussen tennispark en Midland parc naar de BW-laan is al jaren een vast punt op onze rondjes. Er is geen schelp meer te zien, maar het pad lijkt wel veel breder gemaakt dan het ooit was. Aan de sporen te zien wordt er flink over gereden met fietsen en brommers (motoren?). Het paaltje waar we veel over geklaagd hebben als een onzinnig ding dat nauwelijks zichtbaar was in het donker, ligt ernaast tussen de bladeren. Het is een prachtig paaltje, rood-wit (jawel!), maar het lijkt wel te vondeling gelegd. Het verdient een beter tehuis.

Wij fietsten door, richting de spoorwegovergang en bekeken de situatie in de bocht bij de Aletta Jacobslaan. Het fietspad vanaf de Daam Fokkemalaan tot net over het spoor wordt ingericht als twee-richtingenfietspad, d.w.z. er komt een streep door het midden. De manier waarop dat fietspad al jaren wordt gebruikt wordt zo gelegaliseerd. De ruimte blijft veel te krap, maar alle fietsers die vanaf het station de berg op willen hoeven zich dan niet langer overtreders te voelen. Het oversteken van de BW-laan vanuit de Aletta Jacobslaan, als je naar Isselt of Soest wilt, blijft een hachelijke zaak maar we zagen toch aardig wat mensen dat doen. Niet iedereen blijft aan de verkeerde kant fietsen.


Wij gaan de berg op naar de ingang van het Sint Maartenpad. Een prachtig pad maar wat verwaarloosd. De "inrit" over de stoep zou best wat mooier kunnen en een bordje "fietspad" zou wellicht meer mensen die kant op kunnen lokken. Zoals het nu is moet je tussen veel geparkeerde auto'’ de juiste plek vinden, een flinke hobbel nemen en meteen een helling over brokkelig asfalt. We hoorden hier vooral kraaien.



Door het bos, linksaf over het Eustatiuspad en het Sabapad naar de Kapelweg. De in/uitgang hier is wat bemoeilijkt met hekjes waar je langzaam tussen door moet. Logisch, want in volle vaart van de berg af zo de straat op zou levensgevaarlijk zijn. Toch voldoet het niet, gezien de flinke kuil en modderige plas naast het pad. Meer verharding is nodig om de slinger tussen de hekjes iets makkelijker te maken.



Hierna rijden we naar de rotonde in de Van Campenstraat. Er wordt al hard gewerkt. Omhoog kijkend in de Vondellaan zien we dat de ongeveer 90 jaar oude bomen (we hebben de jaarringen geteld) gekapt zijn, en horen van een buurtbewoonster dat dat uiteindelijk nog niet eens nodig was. Althans niet voor een verbeterde wegindeling, want die blijft practisch zoals die is. Het besluit is al lang genomen natuurlijk maar wat een gemiste kans om de situatie voor zowel fietsers als automobilisten veel veiliger te maken! De rijbaan blijft smal maar met een fietsstrook ernaast zodat je als fietser nog steeds rakelings ingehaald kan worden terwijl je ook maar moet hopen dat er niet iemand in een geparkeerde auto de deur opendoet.

De behoefte aan een bakkie troost was overweldigend na deze waarneming en dat hebben we dan ook maar gehaald. Sterk en dubbel!